Herkese merhaba. Bugün üzerinde konuşacak ya da yazacak kadar güçlü olmadığım yazarken gözyaşıma engel olmayacağımı bildigim bir konuda yazmak istiyorum. Şehitlerimiz. Bugün instagramda rastgele bir kardeşimizin hesabını inceledim. Şu an ismini vermem doğru olmaz. Kendisi şehit eşi. Çocuğu yok. Kaç yıl önce şehit olmuş eşi,bilmiyorum. Hala onunla yaşıyor. Eski resimlerini ekliyor. Onun için dua istiyor takipcilerinden. Anılarını anlatıyor. Bir şekilde yaşıyor. Nefes alıyor. Ama hala onunla.
Hangi kitapta yaziyor ki bir kadını helalinden ayırmak. Onu fotograflarla yaşamaya mahkum etmek. Neden? Toprak mi,güç mü,dünya için mi ? Her okuduğum anısına ağladım. Icim acıdı.daha fazla dayanamadım ve buraya birkac birsey yazmak istedim.
Şöyle bir söz var ki eşim gece vardiyasinda çalıştığı zamanlar bunu çok doğruluyorum. Babanın evde olması bin kilide bedeldir diye. Hasan evde olduğu zaman ayrı bir güven oluyor içimde. Bunu benden,cocugumdan çalmak kimin hakkı?
Benim kızim daha 8 aylik. Ama babasını çok iyi tanıyor. Mesela hasan dediğim zaman hep dış kapıya bakar ordan geleceğini bilir. Bir daha o kapıdan babanın hiç girmeyecek olmasının acısını o evlada yaşatmak kimin hakkı ?
Insanlar evlilik,evlat,hayata dair her konuda kurdukları hayalleri çalmak kimin hakkı ? Hangi kitaba sığar bu hak. Hangi büyük insan anlatabilir bunu geri kalanlara.
Işın anne baba boyutuna gelemiyorum çünkü nefesim kesiliyor. Bir evlat hiç kolay yetismiyor. Haberlerde iki dakika ayirdiginiz o babanın gözlerindeki acıyı o saatlerce konusturdugunuz hangi büyük adam silebilir ?
Ben 26 yaşında bir kadınım. Ve benimde kanım son damlasına kadar helal olsun güzel vatanima. Nene Hatunun dediği gibi çocuğum bensiz buyurde vatansiz buyumez!
Ama nedenini ve amacını bilmediğimiz gerçek dusmanimiz kim bilmediğimiz bu savaşta ölen anneler babalar evlatlar canlar küçücük bebeklerin neden yitip gittiğini anlayamıyorum.
En kötüsü de artık insanların bu ölümlere ve yikimlara alistirilmis olması.
Haftaya pazar günü referandum var.evet ya da Hayır ne çıkar bilmiyorum aslında umrumda değil hiçbiri. Tek isteğim artık yıkım olmasın ülkemde. Huzur olsun barış olsun. Vatanım artık sağolsun.
Hangi kitapta yaziyor ki bir kadını helalinden ayırmak. Onu fotograflarla yaşamaya mahkum etmek. Neden? Toprak mi,güç mü,dünya için mi ? Her okuduğum anısına ağladım. Icim acıdı.daha fazla dayanamadım ve buraya birkac birsey yazmak istedim.
Şöyle bir söz var ki eşim gece vardiyasinda çalıştığı zamanlar bunu çok doğruluyorum. Babanın evde olması bin kilide bedeldir diye. Hasan evde olduğu zaman ayrı bir güven oluyor içimde. Bunu benden,cocugumdan çalmak kimin hakkı?
Benim kızim daha 8 aylik. Ama babasını çok iyi tanıyor. Mesela hasan dediğim zaman hep dış kapıya bakar ordan geleceğini bilir. Bir daha o kapıdan babanın hiç girmeyecek olmasının acısını o evlada yaşatmak kimin hakkı ?
Insanlar evlilik,evlat,hayata dair her konuda kurdukları hayalleri çalmak kimin hakkı ? Hangi kitaba sığar bu hak. Hangi büyük insan anlatabilir bunu geri kalanlara.
Işın anne baba boyutuna gelemiyorum çünkü nefesim kesiliyor. Bir evlat hiç kolay yetismiyor. Haberlerde iki dakika ayirdiginiz o babanın gözlerindeki acıyı o saatlerce konusturdugunuz hangi büyük adam silebilir ?
Ben 26 yaşında bir kadınım. Ve benimde kanım son damlasına kadar helal olsun güzel vatanima. Nene Hatunun dediği gibi çocuğum bensiz buyurde vatansiz buyumez!
Ama nedenini ve amacını bilmediğimiz gerçek dusmanimiz kim bilmediğimiz bu savaşta ölen anneler babalar evlatlar canlar küçücük bebeklerin neden yitip gittiğini anlayamıyorum.
En kötüsü de artık insanların bu ölümlere ve yikimlara alistirilmis olması.
Haftaya pazar günü referandum var.evet ya da Hayır ne çıkar bilmiyorum aslında umrumda değil hiçbiri. Tek isteğim artık yıkım olmasın ülkemde. Huzur olsun barış olsun. Vatanım artık sağolsun.
Vatan sağolsun diye diye kaniksadik sehitleri..ateş artık tam manada sadece düştüğü yeri yakıyor.. Üstelik neye niye kim için öldüğü belli değil kimsenin.. Şehitler ölmez,vatan bölünmez.. Ama.şehitler ölüyor,artık o evde olmuyor,sevdiklerinin yanında olmuyor..yaraya bastın be çağla...
YanıtlaSilSorma canım ya içimizde hiç durmadan kanayan bir yara bu.ülkemin yarası. Zaten sürekli sol.yanimizda bir yerlerde. Vicdan sahibi her insanın da öyle olmasi lazim. Ama bugün kardesimizin hesabını resimlerini görünce içim bi kat daha fazla acıdi. Iki dakikaya sigdirdiklari haberler birer insan birer hayat,eş,çocuk, anne ya da baba. Bir savasta olsak bizde verelim canımızı vatan için seve seve. Ama şu durumda artık ölmesin askerm polisim ya da yoldan geçen herhangi bir insan. Tek duamiz bundan yana...
SilKanayıp duran o kadar çok yara açıldı ki; kapanmaları çok zor. Ateş düştüğü yeri yakıyor. Biraz başımızı kaldırıp bakarsak göreceğiz çoğunu ve oturup düşünürüz her halde. Kişisel meseleler yüzünden bu kadar kötülük yapılamaz bir memlekete. Toplum yıllardır satılmaya satın alınmaya alıştı artık. Kendine bir bedel biçmeyen çok az kaldı memlekette. Dilerim İnsana bedel biçilemeyen bir memleket oluruz.
YanıtlaSilTüm acıları yüreğimde hissediyorum ama bunun yeterli olmadığını da biliyorum.
Evet ne yazık ki öyle. Geleceğimiz iyi olur inşallah. Bunu dilemekten başka birşey gelmiyor elimizden
Silah ya bizim ülke akıllancak mı bi güün :)
YanıtlaSilUmut...
Sil